• آرام و خاموش باشید، دزدان مشغول کارند!

هنگامی که خوابیم و دزد یا دزدانی به خانهٔ ما می‌آیند و از سر و صدای آنان بیدار می‌شویم، پنج کار می‌توان کرد: ۱) به پاسبان‌ها خبر داد، ۲) سر و صدایی به راه انداخت تا دزدان بترسند و پا به فرار بگذارند، ۳) برخیزیم و بی‌محابا به سراغ دزدان برویم و حتی در صورت لزوم با آنها درگیر شویم، ۴) خود را به خواب بزنیم تا دزدان بار خود ببندند و بروند! ۵) روز بعد برویم به پاسبانان شکایت کنیم که خانهٔ ما را دزد زده است!

اکنون تصور کنید در جامعه‌ای زندگی کنیم که دزدان همان پاسبانان جامعه (اولیای امور) باشند، آن‌گاه چه می‌‌شاید و ‌می‌باید کرد؟ بدیهی است که تنها راه «به سلامت زیستن و در امنیت و آرامش به سر بردن» در چنین جامعه‌ای خود را به خواب زدن و آسوده غنودن است و اینکه اجازه دهیم دزدان هرچه می‌خواهند با اموال ما بکنند اما به جان ما و آسایش و امنیت ما کاری نداشته باشند، ما هم کاری به امنیت و آسایش آنها نداریم و اجازه می‌دهیم هرچه می‌خواهند بدزدند تا مگر خود دیگر از دزدی سیر شوند و حیا کنند یا دیگر چیزی برای دزدی در خانه باقی نمانده باشد (آن هنگام البته به سراغ خود ما خواهند آمد تا ‌تن‌های ما را به بردگی بگیرند یا به بردگی بفروشند، اما تا آن هنگام هنوز کمی مانده است. اکنون آسوده بخوابیم!)، چه برهم زدن آرامش و امنیت دزدان در هنگام کار به منزلهٔ رفتن روی اعصاب آنان است و کیفری سخت در انتظار آنان که آرامش و امنیت دزدان را بر هم زنند. پس «آرام و خاموش باشید، دزدان مشغول کارند!» سر و صدا نکنید، حرف نزنید. ساکت باشید. مردم را از خواب بیدار نکنید، همسایه‌ها را از خواب بیدار نکنید، بخوابید و کسی را هم از خواب بیدار نکنید تا در امنیت و آرامش باشید!