اکبر عالمی — فلُّ سَفَه
جمعه، ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ | 
Friday, 29 March 2024 | 
شماره: ۵۰۲
نويسنده: محمد سعید حنایی کاشانی
درج: سه شنبه، ۲۲ مهر ۱۳۹۹ | ۹:۰۱ ب ظ
آخرين ويرايش: سه شنبه، ۲۲ مهر ۱۳۹۹ | ۹:۰۴ ب ظ
موضوع: سينما

  • اکبر عالمی

درگذشت مستندساز و آموزگار فرهیختۀ سینما آقای اکبر عالمی را به بازماندگان ایشان و جامعۀ سینمایی کشور تسلیت می‌گویم و برای ایشان رحمت خداوندی و شادی روان آرزو می‌کنم. ایشان را از دهۀ ٥۰ با کتابی که دربارۀ فیلم و لابراتور منتشر کرد می‌شناختم. آن‌هنگام آن‌قدر کتاب‌های سینمایی کم بود که هر کتابی دربارۀ سینما را می‌خریدم، حتی اگر مربوط به فیلم و لابراتوار بود. 

باری، نخستین دیدار و آشنایی رو در روی من با ایشان مربوط می‌شود به شرکت در چند برنامۀ «سینما ماوراء»، به اجرای ایشان، در شبکۀ ٤ در سال ۱۳۸۵، برای فیلم‌هایی همچون «سولاریس» تارکوفسکی و «بودای کوچک» برتولوچی. از اندرزهایی که یک بار ایشان در پایان یکی از برنامه‌ها به من داد و من هم آن را به کار بستم این بود که اجازه ندهم «تلویزیون از من سوء استفاده کند و پای مرا به هر برنامه‌ای بکشد». من هم بعد از آنکه دیدم در یکی از برنامه‌های خود ایشان در مقابل کسی نشستم که نباید می‌نشستم دیگر به این برنامه نرفتم و بعد از آنکه یکی دو برنامه‌ از من در «سینما ٤» شبکه ۴ هم توقیف شد و هرگز پخش نشد (دربارۀ فیلم «نان و گل‌های سرخ» از کن لوچ به همراه فرزان سجودی و «آقای کلاین» از جوزف لوزی به همراه نادر تکمیل همایون) با تلویزیون وداع کردم تا چند سال بعد که باز وسوسه شدم و در برنامه‌ای با حسین پاینده دربارۀ زبان و ترجمه شرکت کردم، با یک مجری عوضی و تهیه‌کنندۀ شیاد. بعد از آن دیگر بجد غلط کردم که پایم را به تلویزیون بگذارم و تاکنون موفق هم بوده‌ام و گفتن «نه» را دیگر یاد گرفته‌ام. اولین بار که پایم را به تلویزیون گذاشتم سال ٧٤ بود و به اصرار مهدی ارجمند برای فیلم «آندره روبلف» از تارکوفسکی، در برنامۀ «سینمای اندیشه» از شبکۀ ۲ (به ریاست احمد پورنجاتی). در آغاز فیلم به شیوۀ مرسوم ۵ دقیقه از گفت گو را پخش کردند و در پایان فیلم ۲۵ دقیقه از گفت و گو را حذف کردند و برنامه هم به کل تعطیل شد و مهدی ارجمند هم دیگر گویا پایش از تلویزیون بریده شد. تا ده سالی بعد باز نرفتم و بعد در یکی دو برنامه دربارۀ کتاب و یکی دو برنامه دربارۀ فلسفه و بعد هم دربارۀ چند فیلم سینمایی در «سینما ۴» و «سینما ماوراء». باری، تجربۀ من از همکاری با برخی مطبوعات و تلویزیون در این کشور این است که بهتر است آدم هیچ وقت پایش را به این جور جاها نگذارد، مگر اینکه آدمی باشد که بتواند با هرکس و ناکسی کار کند و پوست کرگدن داشته باشد یا به هر حال شغلش این باشد و ناگزیر از این گونه زندگی.



آدرس دنبالک اين مطلب: http://www.fallosafah.org/main/weblog/trackback.php?id=502
مشاهده [ ۱۷۳۸ ] :: دنبالک [ ۰ ]
next top prev
دفتر يادها گفت و گوها درسها کتابها مقالات کارنامه
يکشنبه، ۳ شهريور ۱۳۸۱ / جمعه، ۱۰ فروردين ۱۴۰۳
همه‌ی حقوق محفوظ است
Fallosafah.org— The Journals of M.S. Hanaee Kashani
Email: fallosafah@hotmail.com/saeed@fallosafah.org
Powered By DPost 0.9