• فولادوند در «بخارا ۶۲»

امروز عصر به خانه که آمدم همينکه قدم به راهرو گذاشتم آقا جمال منتظر بود تا «بخارا ۶۲»، مزين به تصوير جناب عزت‌الله فولادوند، را از زير پيشخوان بيرون بياورد و به دستم بدهم. از انتشارش آگاه بودم و يکی دوسالی است که به لطف آقای دهباشی تقریباً همه‌ی شماره‌های منتشرشده‌ی بخارا به رايگان به دستم رسیده است. باری، ديدار مردی همچون عزت‌الله فولادوند، که بی‌نياز از هرگونه لقب و عنوان، افتخار فرهنگ ما در اين دو سه دهه‌ی اخير است همواره برایم شادی‌آفرين و دانش‌افزا بوده است، چه در ديدار شخصی، و چه در ديدار نوشتاری. علی دهباشی چه در «بخارا»، و چه پيشتر در «کلک»، همواره مقاله‌ای به تأليف يا ترجمه‌ی استاد عزت‌الله فولادوند را در آغاز مجله قرار داده است و با اين کار بر اشتهای خواننده برای مطالعه‌ی مجله تا انتها بسی افزوده است. حسرتی که من هميشه داشته‌ام، حسرتی که برای خودم نبوده است، همواره اين بوده است که ای کاش برخی کتابها که استاد فولادوند در واپسين سالهای دهه‌ی ۵۰ و سپس دهه‌ی ۶۰ بر خوان زبان فارسی نهاد، دست کم یکی دو دهه پيشتر در اختيار خوانندگان و روشنفکران کشور ما قرار می‌گرفت، اگر کتابهایی همچون «خشونت» و «انقلاب» هانا آرنت يا «جامعه‌ی باز و دشمنان آن» کارل پوپر در دهه‌ی ۴۰ يا آغاز ۵۰ در اختيار خواننده‌ی فارسی زبان بود ما امروز چه سرنوشتی می‌داشتيم؟ نمی‌دانم. اما مطمئنم هرچه بود بهتر از اين بود. بيشترين زیانی که هر جامعه‌ای می‌بيند از نادانی روشنفکرانش است، من دست استاد فولادوند را می‌بوسم، که دست کم برای خودم در سالهای خانه‌نشينی ۵۹ تا ۶۳، بهترين مونس و همدم و استاد را فراهم کرد. در اين شماره‌ی بخارا مصاحبه‌ی سيروس علی‌نژاد با عزت‌الله خان فولادوند منتشر شده است. اين مصاحبه سال گذشته در «بی بی سی» منتشر شده بود. دوستانی که مايل باشند در فضای اينترنت به مطالعه‌ی اين گفت و گوی خواندنی بپردازند. آن را می‌توانند در زير بيابند. (يافتن فيلترشکن با خودتان!)

• گفتگو با عزت الله فولادوند: چرا به ترجمه روی آوردم

• اهميت 'لحن در ترجمه' در گفتگو با عزت الله فولاد وند

• فهرست آثار عزت الله فولادوند